Fictiedossier ‘Vreemde Kronkels’ 

1. Zakelijke gegevens

1. De titel van het boek is: ‘Vreemde kronkels’. Er staat ook een ondertiteling:’Leven met de darmziekte Colitis Ulcerosa’.
2. De naam van de auteur is ‘Ingeborg Kuys’. Ingeborg schrijft onder een pseudoniem, haar echte naam is namelijk:’Ingeborg Brager’.
3. De naam van de uitgever is ‘Elbertinck’. De eerste druk van het boek was in het jaar 2006 in April. Het boek bevat 214 bladzijdes. (incl. de verklarende woordenlijst)

2. Samenvatting van het boek

In 1999 zag Ingeborg Kuys een spoortje bloed bij de ontlasting. Ze was 33 jaar en had 3 jonge kinderen. Zo onschuldig als het leek, bleek het niet te zijn…

Ze was een echte huismoeder. Werkte niet, deed de dagelijkse dingen, vulde haar vrije tijd op met haar hobby’s er zorgde ondertussen ook nog voor de kinderen. Erik (haar man) reisde veel voor zijn werk. Als hij dan s’avonds laat thuis kwam, zorgde ze dan ook dat het eten voor hem klaar stond. Het was een gewone doorsnee familie waar niets aan de hand was. 

Het begon dus bij het bloedverlies, maar na later inzien, ze ook nog last kreeg van haar eerste migraineaanvallen. Het was het begin van de achteruitgang van haar gezondheid. 

Het bloedverlies hielt aan, het werd intussen structureler. Iets klopte er niet, dus toch maar even een bezoekje aan de huisarts. Het was voor de hoofdpijn en het bloedverlies.

Eenmaal bij de huisarts begonnen ze met bloed prikken. Daarop volgde een onderzoek inwendig. Hier kwam geen uitslag uit. Ze dachten aan een ontsteking in de darmen of iets dergelijks en ze werd doorverwezen naar een internist voor een verdere behandeling.

Het volgende onderwerp kwam aan bod; de hoofdpijn. Het had zoveel oorzaken kunnen hebben maar uiteindelijk ging ze met de gouden tip naar huis; de hoofdpijn proberen voor te zijn door 2 pijnstillers te nemen op het moment dat de pijn eraan kwam. 

De vraag die vaak werd gesteld was hoe vaak je per dag ontlasting hebt en of er bloed of slijm bij de ontlasting zit. Dit was vreemd. Buiten de bloedsporen om zag de ontlasting er heel normaal uit. 

Ze maakt algauw kennis met dokter de Bondt. Hij is haar behandelend MDL-arts (Maag Darm Lever Arts) Er werd afgesproken om de drie maanden terug te komen. Maar waarvoor eigenlijk? Want wat had ze dan precies?

Onderzoeken volgden en uiteindelijk kwam eruit; ze had een ontsteking aan het slijmvlies in de dikke darm. Ze gaven het de naam; Colitis Ulcerosa. Nog nooit had ze ervan gehoord, ondanks haar ervaringen. Er ging pas een lichtje brandden toen ze hoorden dat Colitis Ulcerosa de familie is van de ziekte van Crohn. 

De ziekte had geen leuke verschijnselen, had ze gelezen. Kenmerkend was de pijn links in de buik, pijn hebben met naar de wc gaan, ontlasting vaak dun met bloed, slijm of pus. Een hevige aanval gaat vaak samen met zweten, misselijkheid, geen eetlust en koorts die hoog op kan lopen. Maar dit was nog steeds niet het geval, dus ook niets te vrezen, toch? 

Ze kreeg medicijnen voorgeschreven en gelukkig hielp dat wel. Ze heeft veel goede periodes gehad maar ook hele slechte. Kleine dingen waren op zo’n moment echt te veel. Veel zorgen gehad in het ziekenhuis. Want ze was niet te vergeten, een moeder van inmiddels 4 kinderen (Mees werd geboren in 2001)en daar moest natuurlijk ook voor gezorgd worden. Want met een man die veel naar het buitenland moet voor zijn werk is dat niet altijd makkelijk, en dat bracht ook zo zijn zorgen mee. Want redt Erik het nog wel? En de kinderen, wie haalt ze op na schooltijd? Wie doet het huishouden? En ondertussen ook nog proberen om aan je zelf te denken, dat was niet altijd even makkelijk! Toch moest ze aan zichzelf denken om beter te worden, hoe moeilijk dat ook was! 

In de meivakantie 2004 gingen we met de hele familie naar Griekenland. Toch nog getwijfeld om te gaan, want was het wel zo verstandig? Uiteindelijk een mooie vakantie gehad, dacht ik. Maar toen ik dit boek las, zag ik dat Ingeborg veel zorgen heeft gehad. Telkens een tas mee moeten nemen met reservekleding. Nee niet alleen voor Mees, maar ook voor haar zelf. Telkens grenzen verleggen en zich toch proberen groot te houden voor haar familie. Ze redde zich wel.. 

Wat ze vooral verschrikkelijk vond waren de momenten dat als ze een gesprek had met iemand, en in één keer een drang voelde om naar de wc te gaan, en dan kon ze het ook niet laten. Zomaar met iemand in gesprek zijn en dan plotseling wegrennen. Sommige mensen begrepen dat niet goed. Dan had ze een geweldige dag en kon ze de hele wereld aan, voor haar gevoel. Ze probeerden de dingen weer op te pakken, maar dan kon het maar zo zijn dat ze de volgende ochtend opstond met een misselijk gevoel. En het uiteindelijk niet meer kon verdragen haar afspraken na te komen.  Het waren wisselende buien met een onzekere toekomst. 

Het hoogtepunt kwam in de zomervakantie van 2004. De vakantie werd afgeblazen want ze was té ziek. Ze had een lange opnamen, en wat voelde ze zich beroerd!

De nachten in het ziekenhuis waren verschrikkelijk. Het op en neer geloop van patiënten met infuuspalen die dan ook nog per ongeluk deze aanstoten tegen dingen in het donker. Het was ontzettend rumoerig en uiteindelijk hielpen de oordopjes die ze mee had laten brengen van thuis. 

De kinderen begonnen haar toch wel vaker missen, en hadden behoeften aan hun moeder. Mijke die vaak s’avonds belde dat ze mama mistte, Dirk die nog maar weinig at, Gijs die soms huilend het ziekenhuis in kwam rennen en Mees die het liefste dicht tegen zijn moeder aankroop. (Dit vond ik het ergste om te lezen, zo zielig!)

Ook voor Erik was het moeilijk. Had hij maakte vaak lange dagen en had veel zorgen. Niet alleen over zijn vrouw, ook over zijn kinderen en de dagelijkse dingen. Hoe moest hij het toch allemaal doen? En kan hij het nog wel volhouden? Soms leverde het spanningen op in de relatie. Uiteindelijk zijn ze met zijn alle zo sterk geweest en er goed uitgekomen. 

De stoma kwam na voren. Deze wou Ingeborg absoluut niet. Eerst er alles aan doen om deze te voorkomen. Lukte het niet? Dan zat er niets anders op. Het leek erop dat deze zou komen, de beslissing was genomen. Maar wonder boven wonder ging het plotseling ontzettend goed. De stoma zou niet meer komen, en Ingeborg was ontzettend blij! 

Het toegeven van de situatie was ontzettent moeilijk. Het liefst deed ze alles zelf. Ze wou geen thuiszorg meer. Maar eigenlijk hadden de artsen wel gelijk. 

Bij onzekere momenten had Ingeborg veel steun aan dokter de Bondt en bij een goede vriend Bart. Hij is chirurg en woont een straat achter hen. Het was soms fijn om de nacht in te gaan met het idee dat hij dicht bij was, want stel er zou wat gebeuren .. 

Gelukkig is Ingeborg er goed uitgekomen, net zoals Erik en de kinderen. Zo flexibel als ze waren en hoe fijn de structuur voor ze was, zoals school. Ze hadden veel steun en hulp van mensen en dat heeft ze ontzettend goed gedaan. Want Ingeborg wel beseft is dat het feit als een mensen door zo’n diep dal gaat toch wel verandert. Er was een uitspraak die haar heel veel deed namelijk; iemand die gezond is heeft duizend wensen, iemand die ziek is heeft er maar één.

Wel heeft ze altijd genoten van de mooie momenten en het bijzijn van haar kinderen. Wat ze nu wel anders doet is dat ze geen energie wilt uitgeven aan bepaalde onzinnige dingen, dingen die  toch nooit zullen veranderen. 

Al met al heeft ze zichzelf zeker overwonnen en is ontzettend sterk geweest, ik denk dat zij daar zeker trots op mag zijn! 

3. Over de auteur

De auteur van het boek Vreemde Kronkels is Ingeborg Brager die onder de pseudoniem Ingeborg Kuys schrijft. ‘Kuys’ is namelijk de achternaam die ze meekreeg van haar vader. Ze is geboren op 6 Maart 1966.Toen ze in Mei 1993 trouwde met Erik Brager, kreeg ze de naam Ingeborg Brager. Inmiddels woont ze in Enschede samen met haar man Erik en 4 kinderen Mijke, Dirk, Gijs en Mees. Zoals ik in het boek heb gelezen heeft ze veel last gehad van haar ziekte. Nu gaat het gelukkig al veel beter met haar. Vroeger was haar grootte voorbeeld Irmgard Smitz. Ze zei toen al dat ze schrijfster wilde worden. Toen ze in 1999 de ziekte Colitis Ulcerosa geconstateerd kreeg, wou ze graag ervaringsverhalen lezen van andere mensen. Deze boeken heeft ze niet kunnen vinden. En omdat ze al zoveel van schrijven hield, en dit haar grote passie was, heeft ze besloten een boek te gaan schrijven over haar eigen ervaringsverhaal. Ondertussen heeft ze al 4 succesvolle boeken uitgebracht en is nu bezig met haar 5^e. Haar hobby’s zijn lezen, schrijven, fotograveren en uitgebreid eten koken (wat ze ook heel goed kan!) Verder is ze een paar jaar directiesecretaresse geweest en volgde ze een studie Verpleegkundige aan de Saxion Hogeschool. (Deze heeft ze niet af kunnen maken door haar ziekte, ze is na 2 jaar gestopt)

Buiten dat ze schrijfster is, ken ik haar ook persoonlijk, ze is mijn lieve en leuke tante!    

4. Over het boek

Op de voorkant van het boek is een deel van de boom ‘Kronkel Hazelaar’ afgebeeld. Het is een rare, kronkelige tak die past bij de titel; ‘Vreemde Kronkels’. De afbeelding sluit dus aan bij de titel. Het boek heet Vreemde Kronkels omdat het vooral met de darmen te maken heeft. De darmen klopte niet, er mankeerde iets, een soort kronkel. Daarbij kon ze haar gedachtes niet op orde krijgen. Ze besloot een boek te gaan schrijven ook voor andere mensen om hen te helpen. Het hielp vooral haar zelf om deze ervaringen op te schrijven maar ook de mensen die het zelfde mee maken als zij. Zo hebben ze een soort van steun, een ‘hulp’ om door deze moeilijke tijden heen te komen.

 Het boek speelt zich het meest af in het MST, hier wordt ze behandelt en krijgt daar hulp om vooral op te knappen. Als ze dan opgeknapt is, en het iets beter gaat, mag ze naar haar huis. Hier is ze niet heel vaak, algauw gaat het mis dat o.a. komt door de drukte en de vele dingen die ze moet doen. Het gewone dagelijkse leven is iets te veel gevraagd op sommige momenten. Ze moet dan even rusten maar soms loopt het niet zo goed en neemt ze de beslissing om toch maar naar het ziekenhuis te gaan. Deze beslissingen zijn moeilijk. Want wie zorgt er dan voor de kinderen? Wie regelt dan het huishouden? Wat doe ik Erik allemaal aan? Redt hij het nog wel?

Gelukkig heeft ze ook betere momenten, zoals op vakantie gaan naar Griekenland, na vele overwegingen. Want was het wel verstandig? Uiteindelijk toch gegaan. Het was een mooie vakantie maar toch liep niet alles zo soepeltjes. Ook zijn Erik en Ingeborg nog naar Zuid-Spanje geweest, even bijkomen maar vooral genieten. Het verhaal is vooral geschreven in de ik-vorm. Je weet hoe ze over bepaalde dingen denkt en voelt. Het verhaal heeft een gesloten einde, het gaat gelukkig beter met haar. 

4. Leeservaringen

 Onderwerp

Ik vind het vooral heel interessant hoe iemand leeft, en daar horen deze nare dingen ook bij. Daarbij wist ik ook niet zoveel van deze ziekte. Door dit boek weet ik nu wat het precies inhoudt en wat de gevolgen er van zouden kunnen zijn. Ook weet je hierdoor hoe goed leven je eigenlijk hebt. Je bent gezond, en hebt geen rare dingen het is eigenlijk een feit, maar dat geldt jammer genoeg niet voor iedereen. Ook Ingeborg was vroeger gezond en had natuurlijk nooit verwacht dat dit haar leven zo op de kop zou zetten. Het heeft een hele impact op je leven. Je gaat van dingen die vroeger normaal waren genieten. Maar ook moet je eerder je grenzen aan geven. En dat kan soms moeilijk zijn. Ingeborg is mijn tante, en de ergste tijd, de tijd waarin ze het meest last had van haar ziekte (in 2004) was ik 7 jaar. Ik woonde in Gelderland en zij in Overijssel. Ze is de zus van mijn moeder, en ze kunnen heel goed met elkaar. Daarom was het ook erg moeilijk voor mijn moeder om er toch voor haar te zijn zonder dat je er vaak bent. Ik heb niet veel van haar ziekte meegekregen en daardoor schrok ik ook wel een beetje toen ik dit boek las. Bijvoorbeeld dat verhaal in Griekenland. We gingen met onze familie op vakantie, Ingeborg en Erik met de kinderen, Angelique(mijn moeder) en Paul(mijn vader) met mijn broertje zusje en ik, en mijn opa en oma. Ik heb hele leuke herinneringen aan die vakantie, en Ingeborg vast ook, maar toch lees je dan dat ze het niet zo makkelijk had.

Dat vind ik dan wel erg om te lezen, het blijft toch je tante!

Vooral in het ziekenhuis heeft ze het erg moeilijk gehad, hoe ze zich voelt wordt dan ook erg goed beschreven. Ik vind het een heel mooi maar ook een zielig boek.

 Gebeurtenissen

Het verhaal bevat, na mijn mening, genoeg bijzondere gebeurtenissen zodat het je blijft boeien. Het heeft een goed tempo en je weet vooral de gedachtes van de persoon, ik vind het fijn om te weten hoe ze over dingen denkt. Je weet dan precies hoe zij erin staat. Wat vooral veel indruk op mij heeft gemaakt is dat ze echt voor zichzelf moest kiezen. Ze moest de kinderen gewoon even vergeten, hoe moeilijk het ook was, zodat ze weer beter kon worden. Deze gebeurtenissen zijn zeker geloofwaardig maar niet herkenbaar, gelukkig maar. Want zoiets gun je niemand. 

Personages

De hoofdpersoon gaat zeker voor mij leven. Je krijgt ideeën over hoe haar kamer er bijvoorbeeld uitzag of de dokter waar ze het vaak over heet. Ik kan het heel goed begrijpen dat je er soms echt helemaal doorheen zit. Misschien zie je het dan even niet meer zitten, en dank je, waarom ik? Maar Ingeborg is doorgegaan met overleven en dat heeft haar heel sterk gemaakt! Ik zou zeker op haar willen lijken, ze is lief, sterk en een doorzetter. Haar gebeurtenissen zou ik niet mee willen maken, maar dat lijkt me logisch. Toch is ze een soort van ‘voorbeeld’ voor mij om toch door te gaan, ook al zit het je soms even tegen.

Een uitspraak die ik heel mooi vond was: ‘Iemand die gezond is heeft duizend wensen, iemand die ziek is heeft er maar één’. Want zo is het namelijk echt, zij moeten overleven, en een wens om weer beter te worden is hen streven. 

Bouw

Het verhaal wordt niet beschreven in minuut tot minuut. Het zijn momenten die op papier zijn geschreven en uiteindelijk achter elkaar geplakt. Maar dat maakt het niet onduidelijk. Het verhaal begint met het einde. Ze beschrijft hoe het op dat moment met ze gaat en dat is een goede introductie om te beginnen in een boek vind ik. 

Taalgebruik

Het verhaal is niet super moeilijk om te lezen, het is wel begrijpelijk. Vooral de gevoelens. Maar er komen wel moeilijke woorden in voor, deze worden aan het eind van het boek beschreven en dat maakt het wel duidelijker. Ook bevat het boek veel gesprekken (dialogen) vooral met Erik en de Bondt. Ze maakt zich vaak zorgen en daar heeft ze dan ook over met hen. 

5. Verwerkingsopdracht

Ik ga een ABC-Teks maken voor de verwerkingsopdracht. 

De letter.. 

A= van de Angst van Ingeborg. Zou ze het wel overleven? Hoe gaat ze het allemaal redden?

B= van de Bondt, hij heeft veel voor haar gedaan in die tijd en altijd voor haar klaar gestaan. Ze hebben een goede band samen opgebouwd.

C= van de Chronische ziekte Colitis Ulcerosa.

D= van Dirk, haar zoon die het ook niet altijd makkelijk had. Hij miste zijn moeder zo, dat hij moeite had met eten.

E= van Erik, haar man die altijd voor haar klaar heeft gestaan. Ookal werd het hem soms allemaal even te veel.

F= van Frustratie, waarom ging het allemaal niet zo snel? Waarom moet ik telkens weer overnieuw beginnen met dingen op te bouwen?

G= van Gerard, haar vader, mijn opa, die veel zorg heeft gemaakt over zijn dochter. Hij heeft in die tijd veel voor haar gedaan. Nu nog steeds. Hij helpt haar nu ook met de boekhouding.

H= van de Hoge koorts die ze vooral in het jaar 2004 had.

I= van Ingeborg, de schrijfster van dit boek.

J= van het Jaar 2006 in April de eerste druk werd gemaakt van het boek.

K= van Kuys, de achternaam die ze meekreeg van haar vader.

L= van de Lieve kaartjes die ze kreeg. Van de vele mensen die haar wouden helpen, maar toch werd ze het een beetje zat. Ze wou het liefst het allemaal zelf doen, maar hoe?

M= van de ‘Mama’, die ze soms echt even niet kon zijn. Ze moest aan zichzelf denken om beter te worden, hoe moeilijk het ook was.

N= van de Niet verslaanbare Ingeborg, ze bleef vechten. En uiteindelijk door deze doorzettingsvermogen is ze wel ergens gekomen. Het gaat nu gelukkig stukken beter met haar.

O= van de Onrust, en Onzekerheid. Hoe zou het morgen zijn? Zou ik me dan beter voelen? Misschien kan ik wel naar huis of gaat het misschien alleen maar slechter?

P= van de bijzondere Patiënt. Ze was een patiënt die niet veel klaagde, ze wou zich groot houden.

R= van Ria, haar moeder, mijn oma, ook zij heeft altijd voor haar klaar gestaan. Sprong bij waar nodig was, en zorgde dan ook vaak voor de kinderen.

S= van de Stoma, iets waar ze echt tegen gevochten heeft. Ze wou het absoluut niet, eerst alles eraan doen om dat te voorkomen. Het leek slechter te gaan. En de beslissing was genomen, maar uiteindelijk ging het zo goed, dat de stoma uiteindelijk toch niet doorging.

T=  van de Toekomst. Hoe zou die eruit zien? Zou ik ooit nog de ‘mama’ kunnen zijn voor mijn kinderen?

U= van de lange Uren waarin ze het even niet meer zag zitten. Zoveel pijn en zoveel zorgen.

V= van de Vele lieve mensen die ze erg dankbaar is. De mensen die haar in die tijd gesteund hebben.

W= van de geruststellende Woorden. Woorden die haar geruststelde.

Een ‘gewoon’ leven lijden is heel bijzonder, dat is wat mij vooral duidelijk maakt in dit boek!